Πέμπτη

Άγγελος που πετάει....και έτοιμος να πεθάνει....

Ένας άγγελος με κόκκινα γεμάτα φτερά ένας άγγελος
ερωτευμένος με κόκκινη ψυχή.
Ένας άγγελος καθισμένος στην γωνία του δωμάτιου που τον κλείσαν
ερωτεύτικε εναν θεό...
-Δεν σαγαπώ....θεέ μου
-Το ξέρω πως μ'αγαπάς.

Πες του το πως τον αγαπάς, πες του οτι είσαι λίωμα,χώμα
οτι για εκείνον απέδρασες απο την φύλακη σου.
Ζούσε μονάχικα στο κεντρό της ψυχής του
τρεφόταν απο την χαρά του
ανέπνεε απο την ζωντάνια του
Δεν έχει παράπονο ο άγγελος
Ειναι ευτιχισμένος...



Παναθεμα σε έρωτα....
τον είδε μια μέρα και πίστεψε ανόητα πως για να τον κάνει να ξαλαφρώσει απο τα βάρη της ψυχής του έπρεπε να τον απαλάξει απο την παρουσία της....
Εβγαλέ δειλα δειλά το κεφάλι της έξω και κοίταξε τον κόσμο εξώ απο την προστατευτική του αγγαλιά.Μαυρίλα και μαύρα τοπία γεμάτα σκόνη και νεκρά σώματα απο μαγικά πλάσματα.
Δεν της άρεσε καθόλου φοβήθηκε... ζάρωσε αλλα ο στόχος της ηταν να τον κανει ευτιχισμένο.Σήκωθηκε και αφήσε πίσω της το σώμα του....
ο αέρας την κρύωσε .....
Τον χαιρέτησε με ενα φίλι στα χείλη του περπάτησε μακρυά του, εκείνος την φώναξε την ζήτησε πίσω .Τα κοκκίνα φτερά της αδύναμα αλλα θαραλαία άρχισαν να της δίνουν ύψος..... Τα μάτια της έριχναν ψύχαλες στον κόσμο απο κάτω της.
Η φωνη του ακόμα ακουγοταν,πιο αδύναμα και ξεψυχισμένα τώρα......
-Να σαι καλα αγάπη μου να σαι καλα....
και ο αέρας την χτυπησε δυνατά τσάλακωσε τα φτερά της εκείνη συνεχισε με δυναμη....
μπλέχτικε σε ενα σύνεφο και πλήγωσε τα φτερά της έπεσε στο έδαφος....Δεν το έβαλε κάτω.....έβαλε ολη της την δύναμη και ξαναπέταξε.... ο αέρας μάνιασε την στροβυλισε και την έριξε σε ψηλό βουνο....
-Τώρα που τον αφήσες και είσαι μόνη τώρα θα πονέσεις
-Μα τον άφησα για να είναι ευτιχισμένος.....
- Μπορεί και να είναι αλλα εσυ δεν έχεις τίποτα πια...
Ο''αέρας'' την πόνεσε με τα λόγια του εκείνη έκανε μια τελευταία προσπάθεια σηκώθηκε αλλα τα πόδια της δεν την κράτησαν....



Έπεσε κάτω και έβλεπε το αίμα της να τρέχει και έκλαιγε......
Μάζεψε όλο της το κουράγιο και φώναξε το όνομα του......
Τις λίγες τελευταίες της στιγμές ένιωσε τα χέρια του να την κρατάνε.....
-Σ'αγαπώ... εισαι ευτιχισμενος τουλάχιστον τώρα?
- θα είσαι παντα η ψυχη μου...



εκείνη ξεψύχησε με το ονομα του στο στόματης.......








Με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι νοιωθω σαν τον άγγελο του παραμυθιου....αλλά έγω το λάθος του δεν θα το κάνω δεν φευγω φοβάμαι....
μακρυά σου


Φοβάμαι.....
Μέσα σου θα ζω......






Γ.Σ.

Δευτέρα

κράτα με στην ψυχή σου!


Ακου με.....
νοιώσε με...
πονεσε με αντέχω....
τραυμάτισε με θα επουλωθουν.....

μου φτάνει που ακόμα και οι πλήγες μου σε θυμιζόυν και στο αίμα μου σε βλεπω και ξέρω και το λεω δυνατα....


Για σένα θα έφτανα στο τέλος
κοιτα με ματώνω και ομώς δεν το μετανοιώνω.



Μου λειπεις με ακούς???




Κράτα με στην ψυχή σου....
μονο αυτο...








Γ.Σ.

Παρασκευή

Ένα μεγάλο μπράβο σε 'σενα....


''δν ξερω αν προσεφεραν κατι στην ανθρωποτητα αλλα ξερω οτι προσεφερε στην Ελλαδα πολλα η σημαια καθως αντιπροσωπευει ολους τους αγωνες,ολες τις θυσιες,ολα τα κοινα των Ελληνων και ολη την ιστορια τους''

Aυτό που βλεπετε είναι άποψη ενος νεοέλληνα (ελληναρά) σε ενα forum και δηλαδη πως να μην τον βρίσεις μηπως και ταρακουνηθει το ''κουνημένο'' του.
Αλλά τέτοιοι άνθρωποι δεν κουνιούνται απο εκεί που είναι.
και πιο κάτω σας παραθέτω την απάντηση ενός ανθρώπου που θαυμάζω απεριόριστα. Και το έθεσε με τρόπο που δεν θα μπόρουσαν πολλοι.



''Δεν ξέρεις;
Δεν σε αφορά λοιπόν ο Άνθρωπός, παρά μόνο ο Έλληνας. Ειλικρινά σε λυπάμαι.


Κάποιο παράθυρο έχει φως
κάποιον τον τρώει ο πυρετός
μας φεύγει βήμα βήμα
Κάποιο καράβι στ' ανοιχτά
με χίλια βάσανα βαστά
να μην το πιει το κύμα

Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Κάποιος στην άκρη του γιαλού
κοιτάει το τέλος τ' ουρανού
μονάχος του πεθαίνει
Κάποιος στη μάχη πολεμά
η σφαίρα δίπλα μας περνά
στα στήθια του πηγαίνει

Κι εμείς οι άλλοι μα το ναι
κάνουμε πάρτι ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Έξω αστράφτει και βροντά
κι ένας διαβάτης περπατά
χαμένος μες στη μπόρα
Κάπου δεν θα 'χουνε ψωμί
κάπου πεινάει ένα παιδί
και κλαίει αυτήν την ώρα

Κι εμείς χορτάτοι μα το ναι
κάνουμε γλέντια ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι
δε βαριέσαι αδελφέ

Πόσοι απόψε ξαγρυπνούν
σαν κολασμένοι τριγυρνούν
και κλαίνε και πονάνε
Στάσου και σκέψου μια στιγμή
πόσοι σκοτώνονται στη γη
την ώρα που μιλάμε


Μα εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δε βαριέσαι
δε βαριέσαι αδελφέ''





thesikaleon, τι να πω μετα απο αυτό?
σε παραδέχομαι και σε θαυμάζω!

καληνύχτα μια καληνύχτα που δεν υπηρετεί καμία σημαία...



Sykaki.

Πέμπτη


Με κοιτάς μες τα μάτια
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα
τις χαμένες μου ελπίδες.

Το μηδέν του Σαββάτου
της αυγής το γαμώτο
με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.

Με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο
μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου 'χω.

Και φοβάμαι μη φύγεις
ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα
το μυαλό μου θολώνει.

Και φοβάμαι μη φύγεις
μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
σ' αγαπώ να προσέχεις.

Με κοιτάς μες τα μάτια
κι απορείς που δεν κλαίνε
η αγάπη δε φεύγει
είναι μέσα μας λένε.

Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι
μεσ' την τρέλα του κόσμου
μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.

Με κοιτάς μες τα μάτια
και η μέρα τελειώνει
σαν τον ήλιο που φεύγει
με κοιτάς και νυχτώνει.





Γιατί κάθε φορά μου λες να προσέχω.Ποτέ σχέδον δεν το κάνω...
Γιατι σαγαπω με μια αγάπη απέραντη με μια αγάπη που δεν μπορει κανένας ποιήτης να την γράψει!


Αν ήξερες ποσο πολύ σαγαπω θα τρόμαζες αγάπη μου. Θα σε τρόμαζε να ξέρεις οτι την αγάπη μου την ξέρει ο ουρανος .....μόνο???




Ενα βράδυ....ηδονή.... ένα τραγούδι..... ανάσες....τα χείλη σου καθε φιλί ενα τραύμα.... το σώμα πάλετε αναμεσα στα χέρια σου...



Ερωτεύτικα την ελεύθερια σου τον τρόπο που παίρνεις αυτό που θέλεις που επεμένες οταν εγώ αντίσταθηκα .

ματώνω....αιμοραγώ στα χέρια σου αφήνομαι κάνε με οτι θέλεις δική σου είμαι ως το τέλος μου ως την τελευταία ανάσα μου...


''Σε ,μισώ ναι σε μισώ,μόνο και μόνο γιατι δεν άφησες τπτ μέσα μου για να δώσω ....τα πήρες όλα σ'αγαπώ γαμώτο με οποιον τρόπο υπάρχει σαγαπώ''



καληνύχτα αγάπη μου...



Γ.Σ.

Τρίτη

Μαύρος γάτος!


Όλα τα είχε ο μαυρος γάτος,ομορφιά εξυπνάδα και κυρίως γοητεία. ανάθεμα τον με είχε σκλαβώσει πριν καν το καταλάβω πριν καν προλάβω να αντισταθω και να βγάλω το προστατευτικό μου συρματόπλεγμα είχε μπει στο μυαλό μου είχε μπει στην καρδιά μου.

Δεν χρειάστηκε παραπάνω απο λίγες ώρες,για να ρίξει τους ''τοίχους'' μου να με κάνει να του παραδοθώ. Αλλα μάλλον κάνω λάθος πριν ακομα απο αυτο πριν με κάνει να ερωτευτώ... είχε μπει στο μυαλό μου αν και πάσχιζα να τον διώξω απο εκεί.


-Σ'αγαπω γιατί είσαι εσύ!
-Σ'αγαπώ έτσι απλά.



Καλόκαιρι γάτε μου....


Έιναι το παραμύθι της ζωης μου το μύστικό του κόσμου που εφτιάξα για εμενα και για εκείνον. Έκει τρέχω οταν έχω αναγκη να είμαι μόνη μου μαζί του.



-''Με την σκέψη σου θα κοιμηθώ σ'αγαπαώ κοριτσάκι μου''

-''Σήμερα όλα είναι διαφορετικά Σ'αγαπαω δίνεις στα πάντα νόημα''



Α ρε γάτε τι μου έκανες... θα έδινα νομίζω ακομα και το ίδιο μου το φως για να είσαι εσυ καλά.
Δεν είμαι δίκαια καθόλου οχι.... οσους σε πονέσουν ποτέ για μένα είναι εχθροί και οσοι σε κάνουν ευτιχισμένο θα τους αγαπώ....





υπάρχεις μέσα σε κάθε μου πόνο...





Γ.Σ.






ΣΑΓΑΠΗΣΑ.
ΣΑΓΑΠΩ
ΘΑ ΣΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
καληνυχτα

Καλώς ήρθατε...


Καλώς ήρθατε στον κόσμο των παραμυθιών μου ελπίζω να τα παραμύθια να είναι και στην δικιά σας την ζώη και να μην είναι δηλαδή θα φροντίσω να σας μυισώ στον κόσμο των ονείρων εκεί που βασιλεύουν τα παραμύθια μας




Γ.Σ.

τα παραμύθια μου.. χωρίς τέλος...


Γ.Σ.