Καλη αντοχη...Καλη σας μερα..

(Σε αυτους που ξεσκονιζουν χαμενα ονειρα....σε αυτους που σκαλιζουν την αμμο ψαχνοντας ελπιδες...σε ολους αυτους)Πηρες τις νυχτες σου τις καληνυχτες σου,χαθηκες μες στην βροχη...αφησες μια φωτογραφια για να μιλαμε μαζι..ο,τι παρατησες ειναι οπως το αφησες ..ολα ειναι ιδια εδω..ολα βουλιαζουνε ολα ριμαζουνε παντα στον ιδιο σκοπο...και εγω ακομα εδω..γυρω μου προσωπα κρυα και απροσωπα απελπισμενες σιωπες..χαρτινα ασματα ροκ αποσπασματα απεγωνεσμενες φωνες..βραδια ανοητα παντα αυτονοητα χανονται μες στο καπνο..ονειρα ηπια χρονια ερειπια παντα στον ιδιο σκοπο..και εγω ακομα εδω...αντεχω ακομα ματια μου αντεχω...σε σενα ελπιζω ματια μου...μονο εσενα εχω..μονο για σενα ματια μου..μονο για σενα αντεχω...(σε σενα που ρωτας ...σε μενα που σε εχω στην σκεψη μου...ο,τι αγαπας δεν τελειωνει ποτε...)ερωτες διαφοροι μονοι και αδιαφοροι σερνονται δισως μιλια..η εγκαταλειψη σε επαναληψη μια ιστορια παλια..ολα ειναι γνωριμα ιδια και ανωριμα..ποτε θα φυγω απο δω..ολα τελειωνουνε ολα παγωνουνε παντα στον ιδιο σκοπο...και εγω ακομα εδω..(για ολους οσουσ αντεχουν για ολους οσους χαμογελουν κι ομως πονανε και νοσταλγουν κατι παλιο...χαμενο..θαμμενο βαθια στην καρδια..αντεχουν ακομα γιατι αγαπησαν και οποιος αγαπαει ελπιζει ...και οποιος ελπιζει αντεχει ...ειναι δυσκολο η ζωη να προχωραει και εσυ να αντεχεις να περιμενεις κατι που δεν ερχεται..)

Βασιλης Παπακωνσταντινου...

Στα συναισθήματα που πέθαναν στη γέννα...

Γνωρίζεις, ελπίζεις... Μαθαίνεις και λανθάνεις... Νομίζεις ότι το μέλλον είναι πιο όμορφο απο ότι ελπίζεις ότι μπορεί να είναι... (ψιτ, Ζωή, για σένα το λέω που με κοιτάς και γελάς...)

Σχέδια... Σήμερα θες, αύριο δε μπορείς και μεθαύριο δεν ήταν αυτό που νόμιζες... Ποιός έκανε την ελπίδα να πεθαίνει τελευταία... Έπρεπε να πεθαίνει πρώτη... Ηρωικά στη μάχη... Και όχι να μένει ζωντανή σε συντρίμια ενός πολέμιου μυαλού... Γιατί μας κάνει κακό...

Ποιός μας έμαθε να ελπίζουμε; Να έχουμε όνειρα; Είναι ένα ένστικτο που δε μπορούμε να αποβάλλουμε... Και είναι τόσο ωραίο... Σε κρατάει τόσο ζωντανό, σα να το ζεις... Δεν είναι άδικο...;

Αν δεν είχαμε τα όνειρα ίσως να χάναμε πολλά; Αλλά μήπως χάνουμε περισσότερα μένοντας στο όνειρο...; Δε γνωρίζω... Όταν μένουν μόνο τα όνειρα...; Είναι καλό; Μάλλον όχι...

Ίσως να είμαι ο μόνος που να σκέφτεται έτσι... Αλλά έστω και έτσι, είμαι ένας...

Στο χτες που δε πρόλαβε να γίνει αύριο...

(Υ.Γ. Είναι η πρώτη μου ανάρτηση εδώ. Συγχωρέστε με αν κάνω κάτι λάθος)

people always leave

 

Κόκκινο μπαλόνι είσαι....

στα χέρια σε κρατάω όσο πιο καλά μπορώ και ελπίζω αυτό που λένε ότι

οι άνθρωποι πάντα φεύγουν στην καρδιά σου να μην ισχύει....

μείνε....

τώρα που ήρθες μείνε

σχήμα περίεργο ούτε στρογγυλό ούτε κάποιο από τα πολλά που έχουν όνομα.

είσαι ξερχωριστό αγαπημένο μου μπαλονάκι....

οι άνθρωποι πάντα φεύγουν αλλά εσυ θα μείνεις γιατί είσαι παράξενος και έξω από το κανονικό σε όλα σου....