φονικό!!!!

Ζεις σε έναν ουρανό σχεδόν άδειο με τι ψευτιές θαρρείς πως θα τον γεμίσεις και θα τον ξεγελάσεις?

πιστεύεις άραγε πως στον βωμό της μοναξιάς μπορούμε να θυσιάσουμε την ειλικρίνεια ..... 

Τα μάτια της  ανοιγόκλειναν βιαστικά  για να μην χάσει λεπτό από την θέα του Πάντα έτσι ήταν μαζί του....Έντονη σχέση έλεγε στον εαυτό της και προσπαθούσε με περίτεχνα ψέμματα να  της δώσει δύναμη και μια αφορμή για να μένει κάθε φορά μετά από κάθε ανασάλεμα της θάλασσας μέσα  στο σπίτι τους....Σχεδόν πάντα αυτό ήταν αποτελεσματικό και όλα γυρνούσαν στους φυσιολογικούς ρυθμούς σχεδόν αμέσως ίσως και  μην έπρεπε αυτοί οι δυο να συνυπάρχουν μέσα στο ίδιο σπίτι μέσα στην ίδια σχέση μέσα στα ίδια τρικυμιώδη συναισθήματα....Ίσως πολλά αλλά το σίγουρο ήταν πως στο τέλος της  μέρας κλείνοντας τα μάτια της ήταν σίγουρη πως μόνο την μυρωδιά του ήθελε να έχει γύρω της και γαλήνεψε  και η τρικυμιά γινόταν απόλυτη σιωπή της θάλασσας  έστω και αν αυτό ήταν απλά η ηρεμία μέχρι την επόμενη μπόρα ανάμεσα τους.....Τα μάτια της πάντα έδειχναν πόσο πολύ τον αγαπούσε όσα και αν λεγόταν μεταξύ τους πάντα έβρισκαν λίγο ακόμα έρωτα να ανταλλάξουν και να μην θέλουν να ζήσουν χώρια.

Μπαίνοντας στο σπίτι εκείνος ήταν σε στάση αναμονής με το ένα πόδι του να ανεβοκατεβαίνει  γρήγορα και νευρικά πάνω στο διαμαρτυρόμενο ξύλινο πάτωμα εκείνη είχε συνηθίσει μια τέτοια εικόνα και την πέρασε με αδιαφορία αυτή την φόρα δεν θα έδινε συνέχεια απλά θα την ηρεμούσε ότι και να είχε γίνει... άλλαξε και μπήκε ξανά στο δωμάτιο που βρισκόταν εκείνος κάθισε δίπλα του και του χάιδεψε με ηρεμία το χέρι <<Τι έγινε?>>  ρώτησε με  ένα μικρο χαμόγελο να κρύβεται με τέχνη κάτω από τα χείλια της << Που ήσουν ως τώρα υποτίθεται στις μια σχόλασες>> Ο τόνος της φωνής του ήταν σταθερός αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν μπορούσε αυτό να ανατραπεί με ευκολία.... Η αλήθεια είναι ότι εκείνη το απόγευμα κανόνισε για τους δυο τους.... ένα ταξίδι μα ξαναβρούν ότι έχασαν στον καιρό της σχέσης τους...<< εχμμμ δεν μπορώ να σου πω αλλά θα δεις...>> είπε με παιχνιδιάρικο τόνο μήπως  και χαλαρώσει την κατάσταση...<<Άστα αυτά δεν πιάνουν σε εμένα  λεγε τώρα γιατί αρχίζω να τρελαίνομαι>> << Δεν έχω να σου πω τίποτα δεν είσαι το αφεντικό μου σου είπα θα δεις>> << αυτό σ'αρεσει να κάνεις πάντα να με φορτώνεις ή θα μιλήσεις η θα γίνει χαμός ΛΕΓΕ>> Εκείνη την στιγμή άρχισε ένας καυγάς που δεν διέφερε σε τίποτα με τους άλλους.... τους προηγούμενους....Μέχρι μου που χρειάστηκαν ελάχιστα δευτερόλεπτα να τα ανατρέψουν όλα.... 

Σε μια έξαρση θυμού  και σε ένα θόλωμα της στιγμής το χέρι του άφησε τον θυμό του να ξεδώσει πάνω στο μάγουλο της.... Δάκρυα έπνιξαν τα μάτια της  και ζάρωσε στον καναπέ... και ακουμπούσε το ζεστό μάγουλο της κοιτώντας τον και εκείνος είχε μείνει σιωπηλός.... κοιτούσε κάτω.....

<<Τα σκότωσες όλα>> είπε εκείνη.... μέσα της εκείνη την στιγμή είχε  διαπραχθεί φονικό όλη η αγάπη μέσα της έσπασε στο πάτωμα σαν ακριβό κρύσταλλο...  εκείνος δεν μίλησε έφυγε.... 

Ώρες ακίνητη στο ίδιο σημείο να περιμένει κάτι μέσα της να ιαθεί να γίνει καθαρό όπως πριν αλλά τίποτα δεν της έκαναν οι Ώρες  Ο άνθρωπος της είχε γίνει άλλος ξέχασε τον έρωτα του και τον διέλυσε πάνω της δεν την είχε πονέσει το χέρι του αλλά η ψυχή του που είχε τραπεί σε φυγή....

<<Έγκλημα...>> ψιθύρισε μέσα στο σκοτάδι και ξάπλωσε στο πλάι αφήνοντας τον ύπνο και τα καταπραϋντικά δάκρυα να την κοιμίσουν......

Το ίδιο βράδυ εκείνος μπήκε αθόρυβα μέσα στο σπίτι κάθισε δίπλα της  την κοίταξε για λίγο το κοριτσάκι του ο κόσμος του που τώρα τον μισούσε... κοιμόταν με έναν ύπνο ανυπόφορο τα μάτια της σφιγγόταν και ακόμα και το δέρμα της ήταν ποτισμένο με τα δάκρυα της...Ένα γράμμα  ένα φιλί...

<< Συγνώμη αγάπη μου >> ακόμα μια σιωπηλή συγνώμη και τα βήματα του τον οδήγησαν έξω από την πόρτα.Το επόμενο πρωί την βρήκε με έναν σπασμένο κόσμο ένα γράμμα και ένα βαθύ μαχαίρι στα σωθικά της....Μέχρι το πρωί τον είχε συγχωρήσει αλλά δεν πρόλαβε να του το πει... Τον έχασε....κανένα τηλέφωνο δεν τον πήρα κανένα μήνυμα τίποτα έμεινε όλο το πρωί με τον σπασμένο κόσμο της να παίζει όπως έκανε μικρή ο πόνος της δεν ξέσπασε έμεινε κρυμμένος καλά....

4μισι χρόνια μετά....

Εκείνη καθόλα επιτυχημένη  άξια στην δουλειά της έγινε αυτό που ήθελε και όλα της πήγαιναν όπως τα είχε σχεδιάσει.... Μια ακόμα μέρα στο τρέξιμο και ανοίγοντας το πορτοφόλι της έπεσε μια φωτογραφία μπλεγμένη με τον φάκελο της ένας άντρας την σήκωσε και όταν κοίταξε φευγαλέα την φωτογραφία κοκάλωσε κοιτώντας την ίδια....Λίγα δεύτερα αργότερα Εκείνος ήταν στην αγκαλιά της και την έσφιξε όπως πότε εκείνη ένιωσε τα τελευταία 4μισι  χρόνια να σβήνονται να φεύγουν από πάνω της σαν βάρος σαν φορτίο αφέθηκε στην αγκαλιά του ένιωσε αισιόδοξη για ακόμα μια φορά....

εκείνος άρχισε τις ερωτήσεις μηδενίζοντας τον χρόνο ....Εκεί ένα μικρο κοριτσάκι έπιασε το χέρι της σπρώχνοντας την προς τα κάτω και φωνάζοντας<< πότε θα φύγουμε>> εκείνος σάστισε και έμεινε λυπημένος να τις κοιτάει...

<<παντρεύτηκες?>> << όχι>> <<αλλά το παιδί?>> << ο πατέρας του και εγώ χωρίσαμε πριν 4μισι χρόνια>> 

Ένα όμορφο πλάσμα κράτησε όλα τα συναισθήματα  τους μέσα στα σπλάχνα του του μηδένισε και τους άρχισε από την αρχή από μια νέα βάση γιατί ο έρωτας ο ορμητικός και η αγάπη η αληθινή μόνο μια φορά στην ζωή τους συναντάμε μαζί δεν αξίζει να χαθούν....

ΜΕ αγάπη Συκακι

Σε ενα μισο αδειο ποτηρι κρασι.....

Mισο αδειο απο σκέψεις απο ίδεες που τις εχεις  ήδη κάταλαβει πριν ανοιξωουσιαστικα το στόμα μου

και της μοιραστω μαζί σου.

Μια είκονα που περιεχει σχεδον τα απαραιτητα εμενα έσενα και το πιο γοητευτικο

κοκκινο που εχω δει αυτο του κρασιόυ....Σου εχω πει πολλα χωρις να μιλήσω....ίσως εσυ φταις που μου

κεντρησες την φαντασία.... που μου έπλασες εικόνες....μαγεία θελει...

Ανοητες ρετρό είκονες που δεν μπορουν ολοι να τις καταλαβουν κοιτα τι εκανες τωρα....

τις ειδες ...υπηρχαν μέσα μου... και τις καλλιεργησες πφφφ να ξερες μονο που εμπλεξες.....

Εξομολογήσεις για τα περασμένα.... συναισθηματα που χάθηκαν όνειρα που ταξιδευουν στο παρέλθον απωθημενα Στιγμες που νοσταλγεις\ω

Ανάλαφρη να νοίωθω μετα απο την κουβέντα μου μαζί σου....

Ποσο άνετα νοίωθω....Δεν έχω να πω κατι άλλο αν και θα θελα να το μοιραστω αυτο που θέλω ειναι να μην με ενοχλει η σιωπή.... θα το καταφερεις το πιστέυω....

 

Το ξέρω θα παρασυρθω.... 

αλλα δεν έμαθα ποτε να κραταω τον ευατο μου μακρυα απο οσα 

θέλησα.... 

.....

...........

...........

Αδαμαστο να είναι και αληθινό αυτο που θα με παρασύρει.

Συκακι 

Γυρνώ μονάχα κ τν κοιτάζω πάντα τ δρόμο που αφήσαμε. Είναι μακρύς,σκοτεινός,γεμάτος δυσκολίες κ φρίκη...είναι τόσο μακρύς,τόσο δύσκολος..θα τν έπαιρνα με τν καρδιά γεμάτη δάκρυα και μεταμέλεια..θ ξεκινούσα να σε βρω μοναδική κ αξέχαστή αγάπη.Μα δν γυρνάς καθόλου...ποιος ν ξέρει σε τι ευτυχίας λιμάνι με σκέφτεσαι και δν τολμάς... ποιος ξέρει πάλι αν έχει ξανανθίσει η καρδιά σου κι ολότελα με ξέχασες..
Κ.Καρυωτακης

Ερωτας εγωιστης....γιατι αμα δεν ηταν εγωιστης θα τον λεγαμε αγάπη.

-Αγάπη μου τώρα είμαστε οι δύο μας βγάλε την μάσκα σου,μην σε νοιάζει θα στην φυλάξω καθαρή μέχρι την στιγμή που θα τρέξεις σε αυτην να ξανα κρυφτείς.

-Δεν είσαι εσύ που φοβάμαι και οτι απο εσένα κρύβομαι είναι ο εαυτός μου που φοβάμαι να αντικρύσω καθαρό και ξεβγαλμένο απο καλυμματα,καταλαβαίνεις?

-Δεν νομίζεις οτι ήρθε η ώρα να το κάνεις? Δεν νομίζεις οτι τώρα πια είμαι εδω για να σου αποδειξω οτι μπόρεις με την ίδια δύναμη που μπορω κα εγώ με την βία να σε γυμνώσω και να σου δέιξω ανελέητα ποιος είσαι....Μα δεν θα το κάνω μα θα σε περίμενω εσυ να θελησεις να μας δεις και να σε δεις απαλαγμενο απο όλα και απο τιποτα μαζι.

-Νόμιζω οτι εχεις πολυ δυναμη μεσα σου να με κανεις να θέλω μα αν το μεταοιωσω θα φταις εσύ μονο εσυ πανο απο ολα ΕΣΥ καταλαβες? γιατι αθελα μου να σου ρίξω την ευθυνη της δειλίας μου?Γιατι είμαι πλασματακι αγάπη μου  και δεν μπόρω την αλήθεια σου να αντικρυσω ειναι σκοταδι μαυρο σαρκοφαγο σκοτάδι...και τιποτα δεν φαινεται παρα το προσωπο σου δεν σου αρκει αγαπη μου που εισαι μονο εσυ για μένα?

-Οχι δεν μου αρκει εισαι εγωιστης είσαι μεγαλος εγωιστής....Δεν ΘΕΛΕΙΣ να δεις πέρα απο εμένα γιατι δεν σου είναι καθόλου ευχαριστο σωστα?Σωστα, είσαι εγωιστης αλλα είσαι ερωτευμενος εγωιστης μην μου πεις οτι μ'αγαπας δεν μαγαπας σου λεω είσαι ερωτευμενος αν με αγαπουσες δεν θα είσουν εγωιστης θα ακολουθουσες την συμβουλη μου ως μονο δρομο και αξία.ΜΑ είμαι και εγω πολυ εγωιστρια και πολυ ερωτευμενη.....Είμαι πραγματικα μια εγωιστρια.....

Μα είμαι και εγω πολυεγωίστρια, Γίατι το ευχαριστίεμαι να είμαι μονο εγω για ΄σενα το φως σου αναμεσα στο σκοτάδι.